Wederik – Lysimachia vulgaris (zadenzakje)

Deze meerjarige plant zie je rond de langste dag in vochtige tot natte, redelijk voedselrijke terreinen bloeien met gele pluimen.

In deze ruigten is ze een opvallende soort naast de bloeiende Kattestaarten en Moerasandoorn met hun rood-paarse bloemtrossen. Grote wederik heeft in zijn gele bloemen een rode vlek, wat haar onderscheidt van de andere wederikbloemen. De forse planten worden bezocht door allerlei insecten

Wederik is het enige geslacht in onze flora dat zogenaamde oliebloemen heeft en wordt dan ook bezocht door de kleine, ongeveer negen mm grote slobkousbij, die zorg dragen voor de bestuiving. De olie wordt afgescheiden door klierharen op de voet van de vergroeide helmdraden. Vrouwelijke bijen verzamelen deze olie tegelijk met pollen. Het mengsel van pollen en olie vegen de bijtjes tijdens de vlucht bij elkaar aan de achterpoten, waar het wordt opgeslagen in speciale zakvormige aanhangsels, de “slobkousen”. Met dit mengsel worden de larven gevoed. Slobkousbijen en Wederik zijn nauw op elkaar afgestemd: de bijen komen uit hun poppen omstreeks de langste dag, precies dezelfde tijd dat bij voorbeeld onze Grote wederik begint te bloeien.

Zaaien doe je het beste in de herfst. De bloei is dan het volgende jaar van juni tot augustus.

Deze wederik kan 150 cm hoog worden.

Zowel de bladeren als de bloemen zijn eetbaar.

In een zadenzakje zitten ruim 30 zaadjes.